اینجا برای هم یادداشت می‌گذاریم.
____________________________________________________
____________________________________________________
سانتی‌مانتالیست: به نظرم بهتره برای یک‌دست شدن ِ متن‌هامون، از این به بعد همه‌مون از قلم Arial استفاده کنیم با اندازه‌ی قلم 11. در ضمن متن‌مونو هم‌تراز (justify) کنیم.
____________________________________________________
چرا من به مدت یه روز کامل نمی تونستم بیام بلاگ اسپات و با فیلترینگ مواجه بودم واقعن!؟
____________________________________________________
آبتین: من یه پیشنهادی دارم. بیایم از این به بعد تویه نوشتن داستانها خودمون رو محدود کنیم. یعنی برای هر داستان یه قوانینی از پیش تعیین کنیم. مثلا تویه یه داستان بگیم کلا اول شخص باشه و راوی ۲ تا شخصیت اصلی، که تو هر پست باید از زبان یکی بریم جلو. این جوری که دستمون خیلی بازه، ایده هامون خیلی از هم فاصله پیدا می کنه و داستان نامفهوم می شه.
____________________________________________________
ارا: آبتین راست میگه البته، کلن میشه نوسنده ی پست اول بیاد توی یادداشت ها پلات خودش رو مطرح کنه، بعد پلات یدور کامل بحث بشه و پیرنگ و خط داستان که مشخص شد بعد پست ها ادامه پیدا کنه! این گرفتاریه عوض شدن کلی منطقم حل میشه.
____________________________________________________
آرش: با مشخص کردن یه سری خط مشی های محدود موافقم ولی پیرنگ و طرح داستان اگه از پیش مشخص باشه دیگه نصف حال خلاقانه ی ماجرا از بین می ره. کلی از حال نوشتن داستان اینه که هر کسی روی خط سیر داستان تأثیر می ذاره و تعیینش می کنه. اگه یه بار داستان رو کامل توی یادداشتها تعریف کنیم، دیگه تعریف کردن دوباره ش جذابیتی برامون نخواهد داشت
____________________________________________________
ارا: نه منم منظورم این نبود که پیرنگ رو کامل تعریف کنیم، فکر می کنم اگه تا 2 یا 3 پست اول فقط رو پیرنگ بحث بشه نه اینکه کامل تعریف بشه، داستان منطقی تر بمونه. دیگه مشکلی مثل پست حسین هم بوجود نمیاد.
____________________________________________________
ارا: راستی داستان اول اسم نداره؟
____________________________________________________
چرا من به مدت یه روز کامل نمی تونستم بیام بلاگ اسپات و با فیلترینگ مواجه بودم واقعن!؟
____________________________________________________
آبتین: من یه پیشنهادی دارم. بیایم از این به بعد تویه نوشتن داستانها خودمون رو محدود کنیم. یعنی برای هر داستان یه قوانینی از پیش تعیین کنیم. مثلا تویه یه داستان بگیم کلا اول شخص باشه و راوی ۲ تا شخصیت اصلی، که تو هر پست باید از زبان یکی بریم جلو. این جوری که دستمون خیلی بازه، ایده هامون خیلی از هم فاصله پیدا می کنه و داستان نامفهوم می شه.
____________________________________________________
ارا: آبتین راست میگه البته، کلن میشه نوسنده ی پست اول بیاد توی یادداشت ها پلات خودش رو مطرح کنه، بعد پلات یدور کامل بحث بشه و پیرنگ و خط داستان که مشخص شد بعد پست ها ادامه پیدا کنه! این گرفتاریه عوض شدن کلی منطقم حل میشه.
____________________________________________________
آرش: با مشخص کردن یه سری خط مشی های محدود موافقم ولی پیرنگ و طرح داستان اگه از پیش مشخص باشه دیگه نصف حال خلاقانه ی ماجرا از بین می ره. کلی از حال نوشتن داستان اینه که هر کسی روی خط سیر داستان تأثیر می ذاره و تعیینش می کنه. اگه یه بار داستان رو کامل توی یادداشتها تعریف کنیم، دیگه تعریف کردن دوباره ش جذابیتی برامون نخواهد داشت
____________________________________________________
ارا: نه منم منظورم این نبود که پیرنگ رو کامل تعریف کنیم، فکر می کنم اگه تا 2 یا 3 پست اول فقط رو پیرنگ بحث بشه نه اینکه کامل تعریف بشه، داستان منطقی تر بمونه. دیگه مشکلی مثل پست حسین هم بوجود نمیاد.
____________________________________________________
ارا: راستی داستان اول اسم نداره؟
